Блог Раісы Аўчыннікавай

2 верасня мне ўдалося пабываць на Свяце Беларускага Пісьменства ў Полацку. Пра само свята пісаць не буду, бо яго можна было пабачыць па тэлебачанню. Ехала ў Полацк не з пустымі рукамі. 1 верасня з друку выйшла мая кніга "Полоцкая учительская семинария: судьбы её преподавателей и воспитанников". У кнізе апісана гісторыя семінарыі з 1872 по 1918 год. Каля 10 год ійшла праца з архіўнымі матэрыяламі, было перагледжана некалькі соцен спраў. Некаторыя дакументы і фотаздымкі захаваліся ў сем'ях нашчадкаў былых выпускнікоў. Інтарэс да гэтай тэмы быў вызваны тым, што мой тата быў таксама выпускніком гэтай семінарыі. Ён скончыў яе ў 1914 годзе. Даследаваць чалавечыя лёсы заўсёды цікава. Даследаванне працягнецца і далей, нават пасля выхаду кнігі. Заказаны матэрыялы па рэпрэсаваных настаўніках у розных расійскіх архівах. Асабліва мяне захапіў лёс выкладчыка спеваў Лявіцкага. Да рэвалюцыі ён працаваў у Магілёўскай гімназіі і Полацкай семінарыі. У галодныя 20-я гады вярнуўся ізноў у Магілёў. Пасля тройчы быў рэпрэсаваны за нескароны характар. Адзін з выпускнікоў семінарыі Харытон Рыгоравіч Праннік стаў географам, выкладчыкам Магілёўскага педінстытута і яго партрэт даслаў мне Ігар Шаруха. Планую, што прэзентацыя кнігі адбудзецца ў Мінску, Полацку і Магілёве. Бо Полацкая настаўніцкая семінарыя рыхтавала настаўніцкія кадры не толькі для Віцебскай, але і для Магілёўскай губерніі. Зараз нашчадкам Полацкай настаўніцкай семінарыі з'яўляецца Полацкі педагагічны каледж УА "Віцебскі дзяржаўны універсітэт імя П.М.Машэрава", з кіраўніцтвам якога пазнаёмілася на Свяце Пісьменства.

Отзвенел ещё один День Победы, День окончания большой войны народов. И в этот день я перечитала воспоминания моего коллеги по гидрометслужбе, участника ВОВ Евгения Борисовича Фридлянда. В последние годы его жизни в США мы вели активную переписку. И я бережно сохраняю его письма и воспоминания, которыми хочу поделиться с молодыми метеорологами и читателями Геоверсума Беларуси.


Евсей (Евгений) Фридлянд «Небесная канцелярия»

Янка Журба. Сёння 136 год з дня нараджэння

Янка Журба – беларускі паэт, перакладчык, педагог, музыкант, краязнавец. ЖУРБА – гэта простае і адначасова вельмі сумнае слова ўзяў сабе ў якасці літаратурнага імені малады выпускнік Полацкай настаўніцкай семінарыі Іван Івашэнь. Яго прозвішча памылкова падаецца ў літаратурных крыніцах як Івашын. Аказалася, што сапраўднае прозвішча яго і яго бацькоў было Івашэнь. Я звярнула на гэта ўвагу пры вывучэнні архіўных матэрыялаў Полацкай настаўніцкай семінарыі.

Нечаканая знаходка

21 лютага святкуецца дзень роднай мовы. Для нас, беларусаў, гэта своеасаблівы дзень дапамагчы нашай прыгожай і пакутнай мове выжыць у час сцірання нацыянальнай самаідэнтыфікацыі і глабальнага перасялення “качэўнікаў”. Гэтаму знакаваму дню прысвечаны мой невялікі артыкул.
Працуючы з архіўнымі дакументамі мне даводзілася знаходзіць сярод старонак забытыя даследчыкамі розныя рэчы і закладкі.

Вандроўка: Мінск-Таллін-Стакгольм-Рыга-Мінск
17.12.- 21.12.2015 года

Адправіліся ў вандроўку з Кастрычніцкай плошчы Мінска ў 20.00 на камфартабельным аўтобусе з эстонскімі нумарамі. Дакументы атрымалі з рук аднаго з кіроўцаў Івана. Ехаць у аўтобусе больш 800 км да Талліна ды яшчэ ноччу вельмі цяжка. Спачатку заныла галава, пасля зацяклі ногі. Выручалі крыху прыпынкі, але ненадоўга.

Вадзім Андрэевіч Жучкевіч, успамін пра настаўніка

Сёння 19 лістапада 2015 года споўнілася роўна 100 год з дня нараджэння выдатнага чалавека, географа, тапаніміста Вадзіма Андрэевіча Жучкевіча. Нарадзіўся ён у маляўнічым кутку нашай краіны – у Лоеве на Дняпры.

25 лютага ў сераду ў 16.30 на сядзібе ТБМ па вуліцы Румянцава адбудзецца прадстаўленне кнігі Р.Аўчыннікавай "Гідронімы Браслаўшчыны: слоўнік", выдавец В.У.Хурсік. Жадаючыя могуць набыць слоўнік, або замовіць яго па тэлефону - Velcom 7-63-47-46.

Небольшие заметки по поводу одного издания

В 2014 году в издательстве «Новое знание» в Минске вышла книга «Климато-гидрологические особенности и экологические проблемы Минского региона». Авторский коллектив – А.И.Полещук, Н.С.Шевцова, М.С.Ясовеев. Не буду касаться издания в целом, отмечу лишь бросающиеся в глаза недостатки первой главы «История развития гидрометеорологической службы». Начну с целесообразности размещения подобной главы в книге. Честно сказать, особой необходимости по заявленной теме в ней не было. Но, если уж авторы взялись писать такую главу, да ещё в издательстве под громким названием «Новые знания», то ожидалось изложение достоверных, реальных, научно выверенных доказательств приведенной информации.

Вандроўка: Смілавічы-Дукоршчына-Дукора

Сучасны гарадскі пасёлак Смілавічы знаходзіцца ў 25 км на паўднёвы ўсход ад Мінска. На вандроўку ў Смілавічы можна дабрацца на грамадскім транспарце. Аўтобус і маршруткі адыходзяць ад аўтастанцыі Магілёўская рэгулярна на працягу дня, прамежкавы прыпынак ў Шабанах. Можна праехаць гэтую вандроўку на ўласным аўтамабілі па адноўленай пад платны праезд Магілёўскай шашы.

Смагароўка і Слоўсць
(Артыкул надрукаваны ў лістападаўскім нумары “Краязнаўчай газеты” №44 (541) за 2014 год)

У нумары 39-м “Краязнаўчай газеты” пісьменнік Уладзімір Шулякоўскі напісаў пра няўдалае напісанне дарожнымі службамі назвы вёскі Смагароўка Чэрвенскага раёна. Мяне здаўна цікавіць той жа тапонім і вось чаму.